In jaarringen
in jaarringen
het is windstil
geen blaadje ruizelt
zij zitten aan mijn stam
genietend hand in hand
ik heb ze gezien
als baby en kind
hun stemmen opgeslagen in
jaarringen die ik mag dragen
samen zijn we gegroeid
alleen hadden zij dat
niet in de gaten omdat wij
samen nooit konden praten
ik ben er altijd
de grote machtige eik
maar pas de laatste tijd
voel ik hun warme handen
zij hebben mij bereikt
met hun zacht gefluister
in samen weten zullen wij
dit contact niet meer vergeten
wil melker
23/10/2016
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Zondag, oktober 23, 2016 14:16 |
| de eik is toegankelijker geworden? |
|
| teun hoek: | Zondag, oktober 23, 2016 12:31 |
| bijzonder verweven in de jaarringen van de tijd. mooi . h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 23, 2016 08:55 |
| De machtige eik laat zich de ruizels en warme handen welgevallen, hou het een en ander vast Wil. Ik wens je een mooie zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||