Ongelooflijk
ze lachte naar hem
toen hij haar voorbij ging
het was of men licht ontstak
het deed hem iets
een droombeeld werd werkelijk
het denken deed pijn
wie zou het kunnen zijn
het dreigde een obsessie te worden
thuis leek het of hij blij was
enkele minuten later droevig
de stemming wisselde naar zijn denken
tussen de drang haar te leren kennen
en het gevoel iets te missen
hij moest op zoek gaan
toen hij haar vond was hij blij
en bleek het zijn nichtje te zijn
ela
wervelende regenboog: | Maandag, oktober 24, 2016 20:42 |
grappig hoe het in het leven kan lopen :-) | |
Mr. Plokky: | Maandag, oktober 24, 2016 17:18 |
Leuk geschreven | |
Ruud Grootveld: | Maandag, oktober 24, 2016 13:23 |
Leuk gedicht. spannend hoe het vervolg is. |
|
teun hoek: | Maandag, oktober 24, 2016 11:03 |
kennelijk geen nauwe familiebanden. Wel herkenning van de genen. th | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, oktober 24, 2016 10:05 |
ja leuk goede morgen edward |
|
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: ela | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2016 | ||
Thema's: |