Fwiet
Fwiet
kleed je uit
ik wil je bekijken
zag alleen je lieve snuit
hoop dat je mijn leven zal verrijken
ze draaide elegant rond
ze zei, dan moet ook jij
ze reageerde promt
zijn tong hing uit zijn mond
ze opperde, het bevalt mij wel
hij was fier, draaide rond
op zij klonk haar stem als een bel
langs achter, stil bekeek ze zijn kont
de zucht die hij toen liet
kwam niet uit zijn mond
het eindigde met een fijne “ fwiet”
ze liet hem achter als een hond
ela
Reacties op dit gedicht
| Hillie: | Dinsdag, oktober 25, 2016 20:33 |
| Hahaha, humoristisch prachtig geschreven. Wat een cooling down moet dat zijn geweest! | |
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, oktober 25, 2016 18:22 |
| Niet altijd riekt romantiek naar rozengeur en maneschijn. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||