Onbevangen
Kan het verleden slapen
zij, het rusteloze kind
van weleer en nooit genoeg
in een hemelbed van vrede
door warme handen omsloten
vergeten ogen de smeekbede
ze woelt lucide toekomst
verglijdt in wolken lakens
alleen diepe slaap fluistert
onbevangen om haar moeder
kan het verleden slapen
allerijl, in verdwenen tijd
en het kind om liefde vroeg
ontsluit het gebroken hart
bezweer 't paradijselijk sluimer
zij, die nooit het heden droeg
Reacties op dit gedicht
| Peter-Selie: | Zaterdag, december 31, 2016 12:00 |
| Al is hij tot nu toe nog niet uitgekomen, er is een mooie belofte in dit gedicht. | |
| Hans Winter: | Woensdag, oktober 26, 2016 18:36 |
| ach, soms is er nog het groot en klein in het elkaar zo waar nabij zijn, je geborgen weten te worden, soms is er nog god als onze vader die je van ver al gade wil slaan, je wacht. groetje, hans |
|
| september: | Woensdag, oktober 26, 2016 14:15 |
| Lief bedankt voor de fijne reacties, ik waardeer dat erg. Liefs en een mooie dag gewenst |
|
| Hillie: | Dinsdag, oktober 25, 2016 21:38 |
| Diep verdriet daarvoor vrede gezocht, aangrijpend geschreven. Veel liefs, Hillie | |
| wil melker: | Dinsdag, oktober 25, 2016 20:05 |
| September.. heel bijzonder.. Liefs.. wil |
|
| roosjerood: | Dinsdag, oktober 25, 2016 19:16 |
| zo mooi ;in stilte gelezen | |
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 25, 2016 18:52 |
| hangend in het verleden is het heden een utopie. h. gr. th | |
| Stroejaro: | Dinsdag, oktober 25, 2016 18:20 |
| Schitterend geschreven. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 25, 2016 17:34 |
| Wat bijzonder mooie woorden September, tussen de regels door lees ik stil verdriet. Liefdevol en integer gedicht. Warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||