mijn oudste ziet Sarah (geb. 01-11-1966)
ik heb nog het herinneren
aan toen wij doden herdachten
scheen het mij zo alsof jij altijd
er al was – met ook in jou
de schim van jouw broer -
jouw zijn deed pijn verzachten
en al was het één november
kon ik weer van zomer dromen
van heldere hemel en liefde
waarvan ik het bestaan ontkende
door veel te vele treurige gedachten
zo ver als ik mij nu herinner
maakte jij mijn wereld blauw
bracht zon in duistere dagen
al liepen wegen soms uiteen
weet dat ik altijd van je hou
veel verder dan jouw 50 jaren
sunset 31-10-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, november 02, 2016 13:28 |
Anneke Bakker, Clarice en Mr. Plokky, Dank jullie wel voor het lezen en reageren en geniet van een rustige woensdagnamiddag. Warme vriendschappelijke genegenheid, PS: Anneke, ik ben toch echt sunset (Ingo) en niet Ela hoor *glimlacht* |
|
| Mr. Plokky: | Maandag, oktober 31, 2016 17:08 |
| Lief en mooi geschreven. | |
| Clarice: | Maandag, oktober 31, 2016 15:33 |
| Een dubbel gevoel. Heel mooi geschreven! Sterkte en gts, Clarice | |
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 31, 2016 13:07 |
| Een troost voor jou Ela morgen met het feest Allerheiligen gedenken wij ook hen die ons zijn voorgegaan. Mooie verjaardag met je dochter gewenst. Anneke |
|
| Avr: | Maandag, oktober 31, 2016 12:55 |
| Een mooi, en ontroerend schrijven! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||