In het duister schijnt toch nog ergens een lichtje
Een ster als je goed kijkt
Zij verlicht je pad waar het je aan eigen licht ontbreekt
Als alles verloren lijkt en je denkt niet meer verder te kunnen, als alles een zinloos en bodemloos niemandsland lijkt
In gedachten sla ik mijn armen om je heen om jouw ziel een vrediger thuis te geven
Om de maalstroom van gedachten te stillen en voor even jouw ruimte met licht te vullen
Wens ik dat je het weer gaat voelen, dat je ooit weer zult dansen door het leven
Een donker gevecht tegen haast onverslaanbare draken
Niemand die je echt begrijpt van binnenuit behalve ik
Je stem breekt en je huilt als je de woorden spreekt die mij diep raken
Weet dat ik nooit van je zijde zal wijken en er zal zijn als je me nodig hebt
Weet dat ik nog steeds de aura's zie van stralende bloemen
Als de rozen allang zijn verlept