Matineuze wonderen
Een morgen die onuitsprekelijk
iets van een ochtendgezicht
aan mij vertoont. Zijn duidelijke
grenzen aangeeft dat door de haast
nimmer in evenwichtige levens kan
worden gewoond. Levens die zich
verplaatsen over de grauwe routineuze
wegen van ons vluchtige bestaan.
Zonder goede gronden bij het omzien
reeds de treurigen tot zoutpilaren
doen vergaan.
Zulke morgens vragen om matineuze
wonderen. Die wat kleur teruggeven
op menig ochtendgezicht. Nu te spreken
over wat deze kunnen verbijzonderen;
is één ochtendsessie met de blik op
een betere toekomst gericht.
iets van een ochtendgezicht
aan mij vertoont. Zijn duidelijke
grenzen aangeeft dat door de haast
nimmer in evenwichtige levens kan
worden gewoond. Levens die zich
verplaatsen over de grauwe routineuze
wegen van ons vluchtige bestaan.
Zonder goede gronden bij het omzien
reeds de treurigen tot zoutpilaren
doen vergaan.
Zulke morgens vragen om matineuze
wonderen. Die wat kleur teruggeven
op menig ochtendgezicht. Nu te spreken
over wat deze kunnen verbijzonderen;
is één ochtendsessie met de blik op
een betere toekomst gericht.
Reacties op dit gedicht
| Mr. Plokky: | Woensdag, november 02, 2016 19:04 |
| Daar sluit ik me bij aan, mooi | |
| Stroejaro: | Woensdag, november 02, 2016 14:32 |
| Mooi! | |
| Johny Donovan: | Woensdag, november 02, 2016 13:30 |
| mooi verwoordt | |
| teun hoek: | Woensdag, november 02, 2016 12:09 |
| vooruit gericht, anders dan Lot's vrouw, maar toch is terug zien op goede dingen ook voornaam. th | |
| Me-randa: | Woensdag, november 02, 2016 11:48 |
| Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2016 | ||
| Thema's: | ||