Op weg naar de top
op weg naar de top
ik laat me
niet dwingen
om op hun tonen
door allerlei sloppen
en stegen te dringen
op weg naar de top
nog ben ik vrij
maar het gepush
onder dreiging van
hun steelse instructies
de dwang om te volgen
is nog lang niet voorbij
zij beloven
gelauwerde plaatsen
podium en bloemen
goud voor de volksheld
tot door hun touwtjes
je kop wordt gesneld
wil melker
03/11/2016
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, november 05, 2016 08:46 |
| Herkenbaar voor mij, want ik zit in de WAO en er zijn altijd mensen die je perse aan het werk willen hebben, ook al kost mij dat de kop. En ik heb het vaak geprobeerd, maar het blijft voor mij gevaarlijk terrein. Liefs, Aquarel |
|
| Clarice: | Donderdag, november 03, 2016 20:34 |
| Doen waar je jezelf goed bij blijft voelen, dat lijkt me een goed streven! Mooi gedicht, Wil! Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Donderdag, november 03, 2016 10:45 |
| zie je ook niet naar uit Wil. h gr. th |
|
| Me-randa: | Donderdag, november 03, 2016 09:34 |
| Heel mooi. Ik vind hem vooral mooi omdat "zij"op heel veel mensen kunnen slaan...de overheid...het ministerie....de tweede kamer...maar ook begeleiders in bijvoorbeeld instituten. Mooi en ruim verwoord. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 03, 2016 08:42 |
| Zo gaat dat Wil, als je je kop boven het maaiveld uitsteekt moet ie er af, dat ken ik inmiddels. Goed geschreven gedicht! Een zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2016 | ||
| Thema's: | ||