Stop.
Stop.
‘Stop even.’
Ik ren haar achterna.
‘Sta nou even stil, alsjeblief.
Ik heb het zo niet bedoeld.
Ik heb het begrepen.
Wacht nou toch even’.
‘Ik begrijp nu pas wat je wilde zeggen.
Het is inderdaad speciaal, dit allemaal.
Ik apprecieer enorm wat ik van je heb gekregen,
al die momenten.
Sommige verspild, sommige geleefd.
Ik wou dat ik het kon herbeleven.’
Maar ze gaat gewoon door.
Ze heeft geen medelijden.
Ik roep nog maar eens ‘Stop even’.
Ze heeft hier geen oren naar, ze versnelt haar pas.
Het leven.
‘Stop even.’
Ik ren haar achterna.
‘Sta nou even stil, alsjeblief.
Ik heb het zo niet bedoeld.
Ik heb het begrepen.
Wacht nou toch even’.
‘Ik begrijp nu pas wat je wilde zeggen.
Het is inderdaad speciaal, dit allemaal.
Ik apprecieer enorm wat ik van je heb gekregen,
al die momenten.
Sommige verspild, sommige geleefd.
Ik wou dat ik het kon herbeleven.’
Maar ze gaat gewoon door.
Ze heeft geen medelijden.
Ik roep nog maar eens ‘Stop even’.
Ze heeft hier geen oren naar, ze versnelt haar pas.
Het leven.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, november 07, 2016 00:50 |
| Sterk gedicht en heel goed geschreven. Liefs | |
| Clarice: | Zondag, november 06, 2016 23:30 |
| Heel mooi, het leven gaat inderdaad gewoon door en we kunnen niet terug naar het verleden.. Maar vaak zijn er nieuwe kansen in de toekomst..Gts, Clarice | |
| milamber: | Zondag, november 06, 2016 23:19 |
| sterk | |
| Avr: | Zondag, november 06, 2016 22:10 |
| Zeer mooi en knap verwoord, dit pijnlijke moment! mvg Avr | |
| verdrietige schildpad: | Zondag, november 06, 2016 21:16 |
| heel mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: my name | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2016 | ||
| Thema's: | ||