De gedachten spoken
Maar beelden en verhalen
Zetten haar vaak aan het denken
Het gaat alle kanten op
En aan welke moet ze nu
De aandacht schenken?
Zoveel emoties
Hoe gaat ze er mee om?
Is het misschien belachelijk?
Of is het soms dom?
Het is niet te achterhalen
Dan weer verdriet en Dan weer pijn
Het brengt vooral verwarring
Waarom kon dit niet anders zijn?

Het lijkt alsof mensen praten
Alleen al op de manier hoe ze kijken
Hoe houd men het vol
Zal men nooit onder hun mening bezwijken?

Alles lijkt soms zo ver weg
Maar ook weer zo dichtbij
Niemand kreeg een goede hoogte
Want dan zag men weer verdriet
Of dan was ze weer blij

De gevoelens en beelden bleven
Haar verwarren
En kozen elk hun eigen weg
Zonder dat zij er echt blij mee was
Geloof maar wat ik zeg