Hoe lang nog
hoe lang nog
ik sta met
handenvol bladeren
kijk naar de lucht
biedt het blauw
alle kleuren aan als
de wind zacht zucht
zij voelt de wanhoop
van het herfstgebaar
het eonen oude ritueel
groeien bloeien oogsten
in herhaling van seizoenen
zonder hemels commentaar
dwalend in de
sterrenwolken lijken wij
er niet meer bij te horen
zelfs de boodschap van
wij zijn toch uitverkoren
blijkt na lange tijd verloren
dan zucht de wind
een eerst geluid van
het pas geboren kind dat
in een stal de winter vindt
herders mogen zingen voor hoe
lang nog denk ik diep van binnen
wil melker
12/11/2016
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, november 12, 2016 15:01 |
| Beetje zwaarmoedig... de kerstboodschap lijkt soms zoek. Mooi, Wil. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Zaterdag, november 12, 2016 14:04 |
| wij zingen nog mee. fijn weekend. h gr. th |
|
| wervelende regenboog: | Zaterdag, november 12, 2016 11:10 |
| net zo lang als je hier nodig bent :-) mooi weer Wil |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, november 12, 2016 09:31 |
| Zoals we de Kerst blijven vieren zo blijft de herfst haar kleuren aanbieden tot de laatste zucht ook het laatste blad doet vallen. Niet getreurd Wil over enkele maanden is het toch weer groeien en bloeien, oh heerlijk, de lente. Mooi gedicht en fijn weekend. Anneke |
|
| Mamke: | Zaterdag, november 12, 2016 09:26 |
| Mooi beeld schets je hier... | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2016 | ||
| Thema's: | ||