Een doorzichtige lach
een doorzichtige lach
er golft water
speels en traag
onder eeuwig
spiegelend blauw
ik schep
met mijn hand
een doorzichtige
lach als innige band
die je pas ziet
in het verdromen
van beelden die
mee zijn gekomen
langzaam sijpel
ik weg zonder een
woord te hebben gezegd
in de scene van scheiden
ik kijk niet om
maar het nat van
mijn schaduw droogt
op de donkere grond
wil melker
13/11/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, november 13, 2016 18:13 |
| Prachtig gedicht wat raakt in schoonheid en intensiteit. Een gedicht om te herlezen. Liefs | |
| Willem B. Tijssen: | Zondag, november 13, 2016 17:36 |
| In het vormgeven van ons eigen leven en dromen zijn wij slechts die snel vervagende schakel in het geheel. | |
| David Matser: | Zondag, november 13, 2016 16:36 |
| Oeh, honing voor dolende zielen! Dank voor dit moois. |
|
| teun hoek: | Zondag, november 13, 2016 09:02 |
| en God scheidde het water en het droge. niets mis mee toch. h gr. teun |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, november 13, 2016 08:45 |
| Onder het spiegelend blauw ontwaar je het onderschepte licht op de donkere grond die je met een doorzichtige hand zou willen vangen. Straks schijnt de zon weer die het natte doet drogen. Heftig en heel mooi dit gedicht. Mooie zondag Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2016 | ||
| Thema's: | ||