Kortnog_
kort nog is de tijd op aardeland
mijn jaren groeien als het loof der bomen
ongelijk vallen hun bladeren
zoals diepzinnig opkomende woordenspreuken
mijn ziel weerkaatst het jaargetij
verborgen in het vallend loof der bomen
spreken doen de woordenkleuren
als afgeworpen pracht
hun dagenkleuren
bruisend is mijn ziel als ruisende bladeren vertellen
gelijk over het loof
dat de zon hun liet vervellen
een pracht van inzicht
onder bomen
die het leven vertellen
Reacties op dit gedicht
| Solitair: | Donderdag, februari 16, 2017 08:08 |
| Mooi gedicht. Groetje en bedankt voor al jouw aardige reacties. | |
| claire vanfleteren: | Woensdag, februari 15, 2017 19:08 |
| Het is echt het neusje van de zalm het stukje poëzie. Je vertelt over je eigen ziel en dat is mooi en zuiver! | |
| milamber: | Maandag, november 14, 2016 22:50 |
| normaal gesproken niet mijn stijl, maar ik heb dit met plezier gelezen, erg aangenaam. | |
| Mr. Plokky: | Maandag, november 14, 2016 16:46 |
| Mooi! Graag gelezen | |
| Clarice: | Maandag, november 14, 2016 15:21 |
| Supermooi! Gts, Clarice | |
| Hillie: | Maandag, november 14, 2016 14:59 |
| Ik zou graag even bij deze wijze boom gaan zitten om te luisteren naar de levensverhalen. Heel mooi! | |
| september: | Maandag, november 14, 2016 14:07 |
| Dit is prachtig Connection. Ik heb het bijna ademloos gelezen. Schitterend. Liefs | |
| teun hoek: | Maandag, november 14, 2016 12:41 |
| mooi. h gr th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Connection | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2016 | ||
| Thema's: | ||