koest!
koest!
zo ligt ze met haar
pootjes omhoog
zeg ik kom mee
dan behoeft dat
geen betoog
van dromeland
naar werkelijkheid
was maar ene vinger lang
moet vaak om haar lachen
maar soms mag ze
achter 't behang
na de bel laat ze je
trommelvliezen klapperen
zo schaart ze zich
onder de dapperen
soms huilt ze met
de wolven in het bos
dan raakt bij
naaste buurman
een steekje los
ze is een waakhond
maar het kan iets minder
want niets is vervelender
dan geluidshinder
14/11/2016
wr
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Maandag, november 14, 2016 23:47 |
| Weer een leuk schrijven! Graag gelezen! mvg Avr | |
| Clarice: | Maandag, november 14, 2016 17:49 |
| Ze wil vast je aandacht hebben, wr ;) Wie weet wat ze van jou zou zeggen als ze praten kon ;) Leuk gedicht! Gts,Clarice |
|
| Mr. Plokky: | Maandag, november 14, 2016 17:36 |
| Herkenbaar. Doet onze hond ook | |
| Anneke Bakker: | Maandag, november 14, 2016 12:30 |
| Kun jij je wel koest houden bij al dat geweld ? Je laat wel mooi jouw dierenliefde weer spreken. Groet met een glimlach WR Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, november 14, 2016 11:54 |
| een trouwe wacht mag geluid maken toch. h gr. th | |
| ILse Bruintjes: | Maandag, november 14, 2016 11:32 |
| mooi gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: wervelende regenboog | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2016 | ||
| Thema's: | ||