Uiteen vallen
Uiteen vallen
hij voelde zich
een machine
oud en gebrekkig
duizend keer gerepareerd
eerst nieuwe stukken
later tweede hands
dan uit andere mensen
hij werd gamel
nu bij het afval
hij was uiteen aan het vallen
aanraken zou hem doen vallen
’s nachts had hij plaats nodig
in bed nog minder dan vroeger
been prothese; linkeroog, gebit
vingers gevoelloos
aftakeling word kompleet
ela
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Woensdag, november 16, 2016 14:06 |
| Triest, zo'n aftakeling! De minder mooie kant van dat, wat leven heet! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2016 | ||
| Thema's: | ||