Fijn feeënstof dwarrelde op mij neer
In het vuur van de avond brak opnieuw mijn laatste stukje weerstand
Nog mooier, nog fijner, nog magischer dan elke vorige keer
Ijsblauwe ogen die de vlammen in mijn hart doen oplaaien
Twee krachtige handen dwalend over mij
Niets nodig om dit moment te verfraaien
Het enige dat ik nu adem ben jij
De wereld bestaat niet meer, beperkt zich tot dit universum van ruimte kaarsverlicht
Wanneer alles om ons heen verdwijnt behalve de liefde
Weet ik jou bij me, zo intens zacht en dicht