Brussels by night
Bij de metrohalte Diamant
sta ik in de winterlucht
op wacht als plots een
migrant zonder aanleiding
naar me glimlacht.
Ik vlucht in mijn krant
bang voor deze vreemde man
want met één oogopslag
trek ik te vlugge conclusies:
die leeft van de bijstand.
Terwijl hij op deze kerstnacht
alleen maar even een illusie
als cadeau wil van iemand.
sta ik in de winterlucht
op wacht als plots een
migrant zonder aanleiding
naar me glimlacht.
Ik vlucht in mijn krant
bang voor deze vreemde man
want met één oogopslag
trek ik te vlugge conclusies:
die leeft van de bijstand.
Terwijl hij op deze kerstnacht
alleen maar even een illusie
als cadeau wil van iemand.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, november 22, 2016 21:34 |
| Oei een illusie, dat klinkt niet best... Maar het klopt wel dat er vaak argwaan is.. Goed geschreven! Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, november 22, 2016 16:08 |
| het blijft raden wat iemand bedoelt of hij nu blank of zwart is | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, november 22, 2016 16:08 |
| Waarschijnlijk verwachtte hij gewoon een warme glimlach terug. Zo, cadeautje kost niets en doet zo veel. Heel mooi gedicht Claudelaire. Fijne avond wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2016 | ||
| Thema's: | ||