't Was al de derde keer op rij
in nog geen vijf jaar tijd
dat ze doodleuk terugkeerde
onder moeders paraplu,

als uitleg : 't is amen en uit
met mijn vriend ..
mag 'k hier even komen logeren
tot 'k weer op adem kom ?

wat meestal betekende dat ze blut was
maar dat wijselijk verzweeg
omdat ze niet meer wist
waarin noch waaruit,
of van welk hout pijlen maken,

nee, een gewone jongen
was te min, te saai en sullig,
slechts een halve macho
met borsthaar, tattoo's en 'n ferme bek,

op elk moment van de dag zin en trek,
daarmee was ze gevleid en opgezet,
dat hij 'n kort lontje had,
twee stenen zou doen vechten,
zijn eigen de grootste vijand was,

met jan en alleman ambras maakte
de huid volschold of 'n pak rammel verkocht
hoorde bij de passie waarnaar ze zocht ..
tot hij de American Stafford
ook 'n schop onder zijn kont gaf

nadat hij weer 'n krat bier ophad
razend met wijdopengesperde wiet ogen,
want hij kon 't niet verkroppen
dat ze van eeuwige armoe de biezen nam,
alvorens haar auto voor hem verkocht ..

hij ondertussen in al zijn vuiligheid,
opgestapelde blikken, flessen en troep
haast de benen brak,
keek de fierce full dog
hem vragend aan :

waar gaat dit heen ?
ook al had 't hondstrouwe huisdier
'n rotsvast vertrouwen in zijn 'heer'
maar verdriet om zijn verdwenen 'meesteres',

snapte 't dier in een flits naar zijn been
gromde met grimmige ogen,
tot hier en niet verder makker !
je maakt van mij geen brave stakker,

you big talking man,
zingt voortaan een toontje lager
what's it gonna be boy ?
yes ... or ...

of je been gaat er ...
nu af !