Het familiehuis
het familiehuis
er is een
stukje horizon
langzaam verdwenen
dat deel uitmaakte
van mijn jeugd en leven
nog zijn er
muren dak en schuren
buren waren al gegaan
welig onkruid bleef
hoog op de paden staan
het familiehuis van
meerdere generaties
bewoond met werk en deugd
het spelen van de kinderen
in een toch zorgeloze jeugd
die horizon van vele jaren
wordt nu snel geslecht
nieuwbouw op de plek
maar onze diepgewortelde
herinneringen blijven echt
wil melker
01/12/2016
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, december 01, 2016 21:05 |
| Waar je je kinderjaren doorbracht, dat blijf je meedragen.. Heel mooi, beetje nostalgisch gedicht! Fijne avond! Gts,Clarice | |
| teun hoek: | Donderdag, december 01, 2016 13:53 |
| veel verdwijnt om ons heen, doch de beelden hangen in het geheugen. th | |
| Will Hanssen: | Donderdag, december 01, 2016 11:32 |
| Alles verandert, herinneringen blijven en elk einde vormt een nieuw begin. Mooi verwoord Wil | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, december 01, 2016 11:32 |
| betonnen dozen zoals Sonneveld zong....maar het nostalgische blijft op je netvlies bestaan |
|
| Mamke: | Donderdag, december 01, 2016 10:03 |
| Soms is het zo jammer als dingen veranderen, maar zoals je zegt; de herinnering blijft! | |
| ela: | Donderdag, december 01, 2016 09:12 |
| In twee derde van België is er geen horizon meer te zien. ela |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, december 01, 2016 08:30 |
| Koester de mooie herinneringen aan het familiehuis, je jeugd die je er hebt doorgebracht. Zo gaat dat Wil, het oude verdwijnt en het nieuwe komt op, en zo gaat het net ons ook op den duur... Ik wens je een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2016 | ||
| Thema's: | ||