Geef ik me nimmer gewonnen
Geef ik me nimmer gewonnen
vervlogen dromen volgen vogels,
zuidwaarts, vanuit tenen
het servies ligt aan diggelen,
in stilte nu, getuige te wezen
vrijen met wanhoop, kipogend
naar de dood, de neusgaten uit
ontkoppelde bedradingen hangen
in de lucht van het verschoten kruit
vuur dat in het hart het kacheltje
ontbrandt, ik houd van het leven
van zijn grillen en grollen, onbedwongen
adem ik toekomst in bitterzoet beleven
vergeven nimmer vergeten
stap ik over, een nieuw bestemming
zak vol stenen maar schoon geweten
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, december 16, 2016 20:05 |
| heel erg mooi mima | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, december 08, 2016 11:15 |
| weer een ervaring rijker en meer bewust van wat niet (meer) bij je past... veel geluk voor de komende tijd mooi neergezet mima! |
|
| wil melker: | Woensdag, december 07, 2016 19:10 |
| Mima.. ja..koester die stenen zij hebben geschiedenis gezien en spreken de waarheid van tijd... liefs, wil |
|
| mima: | Woensdag, december 07, 2016 15:04 |
| Hahaha kipogend moet knipogend zijn, kippig dingetje dat ik er rond loop. dank voor de reacties xxx |
|
| september: | Woensdag, december 07, 2016 14:29 |
| Intens en mooi. En zo goed geschreven. Dit gedicht komt echt binnen. Prachtig Mima. Liefs | |
| Avr: | Woensdag, december 07, 2016 14:28 |
| Een heftige levenservaring, mooi en aangrijpend verwoord! Sterkte! mvg Avr | |
| mima: | Woensdag, december 07, 2016 14:16 |
| 'maar een schoon geweten' | |
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2016 | ||
| Thema's: | ||