Vonk
De duisternis spreekt in een taal
van donker dat naar licht toegaat
blijft in dag en nacht en vergaat
stof en opmaat voor een verhaal.
Wie nu zijn oren te luisteren legt
hoort de oerklank van een hartslied
een melodie van woorden ongezegd
dat stroomt als water door het riet.
In de lucht spiegelt zich vaste aarde
die door vurige tongen wordt belicht
dooft en terugkomt en niet zwicht
voor een dag en nacht van waarde.
In een mens, mineraal, plant en dier
passend gemaakt, bij elkaar gezet.
Laat de mens van hemel tot aan mier
zichzelf zijn zonder enig zinloos verzet.
van donker dat naar licht toegaat
blijft in dag en nacht en vergaat
stof en opmaat voor een verhaal.
Wie nu zijn oren te luisteren legt
hoort de oerklank van een hartslied
een melodie van woorden ongezegd
dat stroomt als water door het riet.
In de lucht spiegelt zich vaste aarde
die door vurige tongen wordt belicht
dooft en terugkomt en niet zwicht
voor een dag en nacht van waarde.
In een mens, mineraal, plant en dier
passend gemaakt, bij elkaar gezet.
Laat de mens van hemel tot aan mier
zichzelf zijn zonder enig zinloos verzet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2016 | ||
| Thema's: | ||