Schelpend zand
schelpend zand
het was onaards
de plaats waar ik
jouw voeten waste
er was alleen
een lichte plek
de wereld heel ver weg
er golfde zee in
een mildheid zonder
overheersend kuiven
zij bloeide blauw
op het witte strand
van schelpend zand
een zilte zon
scheen magisch licht
mystiek weerkaatste in je blik
wij voelden de
nabijheid van het paradijs
lachten samen hemel
ik wist mezelf kwijt
in totale overgave
vond jou in nirwanawater
wil melker
09/12/2016
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Vrijdag, december 09, 2016 19:28 |
| mooi poëtisch gedicht waarin in mooie beelden een persoonlijk geluk wordt beschreven. | |
| Clarice: | Vrijdag, december 09, 2016 18:29 |
| Wat mooi geschreven, duidelijk een speciaal moment om te bewaren. Fijne avond! Gts, Clarice | |
| David Matser: | Vrijdag, december 09, 2016 17:09 |
| Mooi. Graag gelezen weer. | |
| teun hoek: | Vrijdag, december 09, 2016 11:52 |
| een romantische herbeleving van iets teers. h. gr. th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 09, 2016 09:41 |
| Paradijselijk mooi poëtisch jouw liefde verwoordt Wil, het straalt volledige rust tussen de schelpjes en witte kuiven. Graag gelezen en ik wens je een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2016 | ||
| Thema's: | ||