hoop

Jaren voorbij gegleden
dag na dag
Draag ik het bij me
ondragelijke pijn

Zoveel dat ik als kind
al voelde
zwaar beladen
de paden die ik bega

En jij
wat moet ik ermee
draag het al zolang bij me
en niemand die ik vinden kon

Eenzame dagen glijden voorbij
Een eng gevoel
door straten dwalend
zoekend naar mijn thuis

Maar hoe langer ik zoek
hoe meer ik besef
ik zal nooit een thuis hebben
omdat alles geregiseerd en bepaalt is

Draaien de verhalen
in mijn hoofd
begravend levend
altijd in mijn hart

Geschreven door

artuurtje

Reacties op dit gedicht

artuurtje vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

wervelende regenboog:	Donderdag, december 15, 2016 21:28
thuis kun je in jeZelf vinden artuurtje...dus je hoeft niet ver te zoeken...

teun hoek:	Donderdag, december 15, 2016 19:28
moeilijk en zwaar, maar blijven zoeken naar de ruimte die er is. sterkte. th

Over dit gedicht

Auteur: artuurtje
Gecontroleerd door: michris
Gepubliceerd op: 15 december 2016
Thema's: [Angst] [Hoop]