BELOOF HET ME
BELOOF HET ME
Zoek mijn sporen
waar ik liep,
waar op het zand gelopen is,
verdwaald
maar niet verloren.
Tel mijn stappen
achterwaarts terug,
word water in regressie.
Trek me uit mezelf
en leg het vasteland
weer in m'n handen.
Herken me
als ik morgen
gisteren vergeet
en een vreemdeling
in de spiegel ben.
Beloof het me vandaag
nu ik het nog weet,
nu ik het nog steeds versta.
24/05/02
Zoek mijn sporen
waar ik liep,
waar op het zand gelopen is,
verdwaald
maar niet verloren.
Tel mijn stappen
achterwaarts terug,
word water in regressie.
Trek me uit mezelf
en leg het vasteland
weer in m'n handen.
Herken me
als ik morgen
gisteren vergeet
en een vreemdeling
in de spiegel ben.
Beloof het me vandaag
nu ik het nog weet,
nu ik het nog steeds versta.
24/05/02
Reacties op dit gedicht
| mgke: | Dinsdag, mei 28, 2002 19:21 |
| ik wil even zeggen tegen ieder van jullie dat ik deze gedichten opschrijf, ik draag deze voor en geef ze een keuring zijn ze goed genoeg gaan ze naar een echte jury daar worden ze beoordeelt. Dus misschien staat binnekort jou gedicht op de eerste plaats. groetjes *angelke* -xxx- | |
| Albrecht Paul: | Dinsdag, mei 28, 2002 13:49 |
| Je had die spiegel er niet bij hoeven te (moeten) halen, Rudi. Het beeld van water en land had je hier ook voor kunnen gebruiken, bijvoorbeeld: en een vreemdeling ben voor een onbekende zee Op het einde klinkt 'hét' wat kaal met zoveel accent - op de voorgaande 2 regels staat al 'het' - met 'nu ik' dat het erin klopt. Nu ik wát nog weet en wát versta? Richt in die laatste zin de blik op die ander, die je dit vraagt: en jou nog steeds versta Ontroerend mooi, Rud |
|
| sleepless: | Dinsdag, mei 28, 2002 06:56 |
| Goede vergelijking, met dementie. Of gaat het echt over dementie. Verschillende mensen lezen verschillende dingen in een gedicht hé. Groetjes. |
|
| Sheena: | Maandag, mei 27, 2002 23:48 |
| is heel stil en rilt ... niet alleen omdat ze koortsig is en ziek maar ook omdat het raakt .. tot op het bot ... meesterwerkje weer rudi .... liefs Sheen |
|
| Hanneke Eirinn: | Maandag, mei 27, 2002 23:01 |
| heel erg goed die angst verwoord Rudi.. die angst die latent is in een ieder.. meester van de verwoording van angst :) | |
| Voske: | Maandag, mei 27, 2002 21:45 |
| De angst voor dementie op een mooi-menselijke manier verwoord.Schitterend Rudi. groetjes,Voske |
|
| wijnand./: | Maandag, mei 27, 2002 17:23 |
| wonderschoon | |
| Laurens Windig: | Maandag, mei 27, 2002 17:08 |
| Klasse! | |
| waterval: | Maandag, mei 27, 2002 16:52 |
| achterwaarts....de confrontatie met jezelf...waar alle overbodige ballast verdwijnt...alle frustraties vallen uiteindelijk weg.....alleen nog het gevoel zal overblijven.....tot..... dat kan ook dementie zijn....het is niet altijd negatief....... maar voor hen die deze eenzame weg moeten begaan is het héél beangstigend, vooral in het begin...... héél mooi gedicht....... |
|
| j.jonkers: | Maandag, mei 27, 2002 16:14 |
| zo voel ik mij ook jan |
|
| Ilona Krijgsman: | Maandag, mei 27, 2002 15:46 |
| en toen werd het stil...prachtig verwoord..... | |
| Ana (stacia): | Maandag, mei 27, 2002 13:43 |
| Kwetsbaar door getoonde onzekerheid. Knap. Liefs Ana |
|
| Huting: | Maandag, mei 27, 2002 13:18 |
| Deze spreekt ook mij heel erg aan Rudi.. Zit uitgeprint en in grote letters in mijn bovenkamer gegrift, heel knap gedaan.. Liefs, Doortje |
|
| free: | Maandag, mei 27, 2002 13:13 |
| ....beloofd!! liefs free (*)(+) |
|
| Jo Aelmans: | Maandag, mei 27, 2002 13:09 |
| WAUW!!! Dat is EEN Rudi! Die staat bij mij met stip op No.1 van de Rudi Top 100! ;-)) Jo. ;o)x |
|
| Thecool: | Maandag, mei 27, 2002 12:17 |
| voorbereidende dementie graag gelezen Rudi sjappo Harold (::) |
|
| MayadeBij: | Maandag, mei 27, 2002 12:06 |
| Een angst voor velen kan ik me zo voorstellen.. Plaatje Rudi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||