Mijn Leven
Mijn leven.
Mijn leven is een leven vol met pijn,
vechten, afwijzing en verdriet.
Elke avond hoop ik dat ik niet meer wakker wordt
en de belangrijkste persoon, die begrijpt mij niet.
Elke morgen sta ik toch weer op,
zorg ik voor anderen, zeg ik geen stop.
Elke dag vechten tegen de wereld en mijn pijn,
elke dag de bevestiging dat mijn leven zo zal zijn.
Ik heb geen controle meer,
mijn doelen, energie en kracht zijn weg.
Letterlijk ieder woordje doet zeer,
het maakt niet meer uit wat ik nog zeg.
Het liefst zou ik willen opgeven,
gaan naar een stille plek met alleen maar rust.
Want dit is niet hoe ik nog wil leven,
als het alleen maar op ellende berust.
Mijn hoofd staat op knap,
ik ben gespannen en helemaal vol.
Ja ik wil ermee kappen,
het interesseert mij allemaal geen hol.
Hoeveel kan een mens nog dragen,
waar ligt de grens, dat ene punt,
Wat is het nut van hulp vragen,
Als je echt niet meer kunt?
Ik sta nu op een richel, boven het ravijn,
Stap ik terug, of zal ik springen,
Dan is er eindelijk een eind aan de pijn.
Mijn leven is een leven vol met pijn,
vechten, afwijzing en verdriet.
Elke avond hoop ik dat ik niet meer wakker wordt
en de belangrijkste persoon, die begrijpt mij niet.
Elke morgen sta ik toch weer op,
zorg ik voor anderen, zeg ik geen stop.
Elke dag vechten tegen de wereld en mijn pijn,
elke dag de bevestiging dat mijn leven zo zal zijn.
Ik heb geen controle meer,
mijn doelen, energie en kracht zijn weg.
Letterlijk ieder woordje doet zeer,
het maakt niet meer uit wat ik nog zeg.
Het liefst zou ik willen opgeven,
gaan naar een stille plek met alleen maar rust.
Want dit is niet hoe ik nog wil leven,
als het alleen maar op ellende berust.
Mijn hoofd staat op knap,
ik ben gespannen en helemaal vol.
Ja ik wil ermee kappen,
het interesseert mij allemaal geen hol.
Hoeveel kan een mens nog dragen,
waar ligt de grens, dat ene punt,
Wat is het nut van hulp vragen,
Als je echt niet meer kunt?
Ik sta nu op een richel, boven het ravijn,
Stap ik terug, of zal ik springen,
Dan is er eindelijk een eind aan de pijn.
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Donderdag, december 22, 2016 22:41 |
| ... Doe het niet. In jou gedicht kan ik mij helemaal vinden. Ik kan ook geen weg met mijn verdriet en pijn ... Maar wat mij helpt is een psychologe waar ik al mijn gevoelens kan tegen 'uitstorten'. Probeer dat ook eens. Ga naar een psychologe of iemand waar je echt mee kan praten. En val zeker niet in de ravijn ... zoek hulp, zodat je weer gelukkig zal kunnen zijn Mooi gedicht! zeer gevoelig geschreven! Groetjes Raissa |
|
| Clarice: | Woensdag, december 21, 2016 21:57 |
| Doe het niet, er is zo veel om voor te leven alleen zie je het op dit moment niet. Sommige dingen vragen tijd, of soms moet je er zelf verandering in trachten te brengen... Je schrijft mooi! Sterkte! Gts, Clarice | |
| Mr. Plokky: | Woensdag, december 21, 2016 19:26 |
| Probeer je leven van een ander perspectief te bekijken. En onderneem stappen waardoor je leven verbeterd. Er is altijd een weg naar geluk, je moet hem alleen zien. Sterkte ermee | |
| Avr: | Woensdag, december 21, 2016 14:46 |
| Geef jezelf nog een kans , en diegenen die je lief zijn! Ik hoop dat je toch nog een lichtpunt vind, om vandaaruit verder te gaan! Sterkte! mvg Avr | |
| teun hoek: | Woensdag, december 21, 2016 14:35 |
| welke diepe achtergrond ligt hier om in de afgrond te willen storten. Geen enkel toekomstbeeld ? Moet toch wel. sterkte. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eleazara | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2016 | ||
| Thema's: | ||