knabbel babbelt
knabbel babbelt
zit op een worteltje te knauwen
denk mensen zijn niet te vertrouwen
loop jaren in een hokkie
van 50 bij 50 te verhippen
hebben het lef
om voor het kerstdiner
m'n oren en poten af te knippen
smullen van mijn dampende lijf
met cranberriecompôte
wens ze een beter leven toe
'k leg me maar neer bij mijn lot
zie ze wel terug boven
in de hemel van de geest
zeggen dan beschaamd
we zijn niet erg
diervriendelijk geweest
25/12/2016
wr
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Zondag, december 25, 2016 23:10 |
| Een dubbel gevoel, want je verwoord het leuk, dit droeve verhaal! mvg Avr | |
| Willem B. Tijssen: | Zondag, december 25, 2016 20:31 |
| Mooi om hier het droevig lot van veel dieren die beschreven die op deze dagen op vele tafels belanden. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: wervelende regenboog | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2016 | ||
| Thema's: | ||