Tranen door depressie
Ze kan het niet meer aan
stoppen met huilen kan ze niet
ze wil niet meer op deze wereld staan
ze heeft teveel verdriet
Ze is naar het park gegaan
ze zit daar op een bank
geluk hebben is voor haar gedaan
ze moet haar psychologe niet meer zeggen: bedankt
Zo boos heeft ze haar nog nooit geweten
ze kwamen altijd zo goed overeen
het leek alsof ze elkaar hadden gebeten
hoe komt zij nu nog overeen
Verdriet heeft ze al jaren
een depressie heeft ze gekregen
tranen kunnen haar niet bedaren
ze zou liever zelfmoord plegen
Ze zit op een bankje in het park
te kijken naar de vrolijke mensen
kon ze maar verlost geraken van haar verdriet
dat is één van haar grootste wensen
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Zaterdag, januari 28, 2017 09:42 |
| Blijf erover schrijven, dat helpt ! Sterkte ! | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, december 27, 2016 10:14 |
| er lijkt geen einde aan te komen maar er is toch altijd perspectief maar wel met een dosis geduld want van de ene op de andere dag verdwijnt hij niet... | |
| teun hoek: | Dinsdag, december 27, 2016 09:55 |
| mogelijk dat 2017 meer ruimte biedt. h gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2016 | ||
| Thema's: | ||