Regendruppels
Regendruppels als diamanten in de duisternis
Een kerk staat nog open, afscheid nemend van
de laatste klank der loftrompet
Mensen verschansen zich in de
warmte van hun huizen.
In de verte klinkt de laatste groet van een uil
op zijn vlucht het laatste licht meenemend,
mij achterlatend in het duister
in het diepst van mijn gedachten
Regendruppels, klinkend als een perpetuum mobile,
neerdalend als glinsterende diamanten
in het schijnsel van een lantaarn
De wind roept mij,
en ik vervolg mijn weg
Een kerk staat nog open, afscheid nemend van
de laatste klank der loftrompet
Mensen verschansen zich in de
warmte van hun huizen.
In de verte klinkt de laatste groet van een uil
op zijn vlucht het laatste licht meenemend,
mij achterlatend in het duister
in het diepst van mijn gedachten
Regendruppels, klinkend als een perpetuum mobile,
neerdalend als glinsterende diamanten
in het schijnsel van een lantaarn
De wind roept mij,
en ik vervolg mijn weg
Over dit gedicht
| Auteur: Hajduk | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2016 | ||
| Thema's: | ||