mist.
Mist.
Plotseling is alle
Zicht ontnomen
Een grijze sluier over heerst
De misthoorn doet
Zijn tonen horen
Alles behoedzaam op zijn teerst.
Vage contouren
Van de schepen
Vloeien voorbij in water en lucht
Onzichtbaar in
Hun eigen waarde
Radar geleidt ons in die klucht.
Wat vissers staren
Naar hun dobber
Of naar de hengel, of die beweegt
De koelte stort
Zich op de oever
Alsof zij daar haar gramschap leegt.
Angst in ’t verkeer
De lampen gloeien
Zichtafstand is nu minimaal
Voorzichtigheid is
Zo geboden
De mist die kent haar eigen taal.
th
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, januari 12, 2017 23:25 |
| Mooi treffend gedicht over de beleving van mist. Liefs | |
| Stroejaro: | Vrijdag, december 30, 2016 18:35 |
| Weer mooi verwoord. | |
| Avr: | Vrijdag, december 30, 2016 15:28 |
| Mist is inderdaad niet fijn! Maar vaak word deze gevolgd door zonneschijn! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Clarice: | Vrijdag, december 30, 2016 13:18 |
| Mooi geschreven, Teun. Mist kan inderdaad verraderlijk zijn. Gts, Clarice | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, december 30, 2016 11:31 |
| wat is dit weer goed aangekaart en prachtig geschreven zie het voor me |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 30, 2016 10:08 |
| Extra opletten dan in het verkeer Teun. Hier geen mist. Een zonnestraal stuur ik naar je toe om je mooie gedicht te omlijstten. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2016 | ||
| Thema's: | ||