De laatste halmen
de laatste halmen
nog ben ik
niet verdronken
in de donkere tonen van
de muziek om me heen
het duistere galmen
maakte me alleen
braken bijna de laatste
halmen van mijn oogst
ik had mezelf een
bloementuin beloofd
waarin ik uit hoge tonen de
mooiste melodieën liet komen
die in warme wind
jeugd en passie dansten
met elkaar sjansten in de
meest briljante akkoorden
maar het subtiele
gaat helaas snel ter ziele
in globaliserend volksgeweld
waarin onze cultuur niet meer telt
wil melker
01/01/2017
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, januari 01, 2017 20:43 |
| Een heel mooi gedicht dat aanspreekt. Op deze eerste dag van het jaar. Fijngevoeligheid brengt vaak ook de nuance en schoonheid maar kent helaas ook een tegenbeweging. Met de kracht van geweld. Toch blijft het dan juist belangrijk het gevoelig mooie te behouden verspreiden en bewaren. Jouw gedichten getuigen hier ook vaak van. Liefs | |
| Clarice: | Zondag, januari 01, 2017 18:17 |
| Fijngevoeligheid is inderdaad soms ver te zoeken...Toch je eigen ding proberen te doen, je ziet vast wel mooie dingen. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Zondag, januari 01, 2017 13:20 |
| een gezegde is door de bomen het bos niet meer zien, dat wij in de bloementuin kleuren doen ontspruiten, die ons in verrukking brengen. h. gr. th | |
| Willem B. Tijssen: | Zondag, januari 01, 2017 12:14 |
| Kijk om u heen en zie daar de bloemen die er ook voor u staan; en geniet van uw eigen muziek die met hen samengaan. Gezond en gelukkig 2017. |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, januari 01, 2017 09:05 |
| Toch moeten we het subtiele koesteren Wil, daar zit het 'm vaak in, en jouw oogst aan gedichten past in een bloementuin en mag zeker vruchtbaar worden genoemd. Heel Gelukkig Nieuwjaar! Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||