verdwijnend licht
verdwijnend licht
zijn oude muze schalde in zijn schelpen
kocht hij nog meer sigaretten
om rust te vinden in de rook
droge gronden zonder grond
om nog te verlangen
naar wat ruimte in zijn geest
hij schreef weer als met bezems
woorden die hem weinig soelaas boden
tot een gedicht
treurend om de verloren tijd
starend in het onbegonnen niets
naar het verdwijnen licht
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||