Verwaterde twijfels
Ik voel geen onzekerheid;
die heb ik reeds diep
opgeborgen. Verwaterd zijn
de twijfels door de tijd.
onbelangrijk zijn die oude
zorgen.
Wat zijn die muizenissen nog
waard in die zaken waarop ik niet
ben voorbereid. Waarin het nieuw
geluk geborgen is; waarin ik in de
poel van het ongewisse vis.
Dat Vissen kent nimmer de voren;
waaruit het water helder naar boven opwelt.
Waar al het onduidelijke pas helder zal
worden als het juiste verhaal op zijn tijd
aan de geduldige visser wordt verteld.
die heb ik reeds diep
opgeborgen. Verwaterd zijn
de twijfels door de tijd.
onbelangrijk zijn die oude
zorgen.
Wat zijn die muizenissen nog
waard in die zaken waarop ik niet
ben voorbereid. Waarin het nieuw
geluk geborgen is; waarin ik in de
poel van het ongewisse vis.
Dat Vissen kent nimmer de voren;
waaruit het water helder naar boven opwelt.
Waar al het onduidelijke pas helder zal
worden als het juiste verhaal op zijn tijd
aan de geduldige visser wordt verteld.
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Dinsdag, januari 10, 2017 19:00 |
| Twijfels, onzekerheid, kan zo vermoeiend zijn! Mooi, dat vergelijk met vissen naar! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||