de dag blijft grauw
wolken zweven in hun donker grijze lagen
alsof zij toppen van de bomen strelen
en zo de aarde van de hemel delen
terwijl zij eeuwig over ons verblijven
alsof geen enkel blik in 't blauwe mag beklijven
en in die wolkenlast hangt zwaar de wind
die heel lethargisch zich aan nietsdoen overgeeft
en alvast uitrust op zijn weg door luchten
opdat elk oog zijn felheid ooit omvat
en dan verstilt in 't alledaagse streven
nog heeft geen enkele druppel ons bereikt
al houden wij de adem in, in angst
om alles wat de hemel ons verzwijgt
in tijden dat de Godheid om ons treurt
nu 't grauwe zich versmachtend op ons legt
sunset 12-01-2017
