zo zwoel en zoet en zwaar
wij kussen ons bij glans van maan
zelfs in de koudste winternacht
jouw haar golft om je hoofd
alsof een zachte wind nog tracht
jouw ogen te versluieren
en 't lijkt wel stroperige siroop
zo donker zoet en zwaar
trekt mij jouw adem heel diep in
laat mij verzinken in jouw mond
wanneer ik dan in d' ochtend
uit diepte van mijn dromen
mij traag verhef in troebel regenlicht
zweeft om mijn lippen nog een lach
zo zwoel en zoet en zwaar
als onze kus vannacht
sunset 13-01-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, januari 14, 2017 15:20 |
Avr, Clarice, Dank jullie voor jullie lezen en reageren en nog een heel vredige zaterdagnamiddag. Warme genegen groet, |
|
| Clarice: | Vrijdag, januari 13, 2017 17:20 |
| Mooi, Sunset. Heerlijk om zo te kussen, te dromen en zo wakker te worden,. Gts, Clarice | |
| Avr: | Vrijdag, januari 13, 2017 16:07 |
| Dan heb je een mooie zzz nacht gehad! Mooi verwoord! mvg Avr | |
