Canvas of linnen
Met mijn vingers aan het weefgetouw
en mijn gelaat in nevelen gehuld,
niemand die ooit voorspellen zou
wie heeft er zulk geduld?
Onnavolgbaar, doch elegant
zweeft penseel over palet.
Niet duidelijk, niet transparant,
gebonden aan nood noch wet.
Als eerste beweger,
schepper van de eigen sfeer:
niet één, maar een heel leger,
overvalt me keer op keer.
Vormen marcheren binnen,
en belegeren mijn doek
Maar niet op canvas of linnen,
ontvang ik mijn bezoek.
Desondanks een schilderij,
wat mijn publiek van mij hoorde.
Nu voor jou, maar meer van mij:
Een schilderij van woorden.