Ik vertrouw op de waarheid.
Ik vertrouw op de waarheid;
maar wat is die waard.
Onduidelijke lijnen doorsteken
mijn kaart. Doorzichtigheid kan
schijnen waar vaste waarde verdwijnen.
Mijn blik vertroebeld raakt in een
vertrouwen beschaamd. Mijn toenadering
mijn handelen zullen normeren.
Wanneer de geloofwaardigheid mijn kern
niet meer raakt.
Ik vertrouw op de waarheid,
maar wat is die waard.
Wanneer de lijnen in het
niets verdwijnen niet langer
met de waarheid kunnen worden
verklaard.
maar wat is die waard.
Onduidelijke lijnen doorsteken
mijn kaart. Doorzichtigheid kan
schijnen waar vaste waarde verdwijnen.
Mijn blik vertroebeld raakt in een
vertrouwen beschaamd. Mijn toenadering
mijn handelen zullen normeren.
Wanneer de geloofwaardigheid mijn kern
niet meer raakt.
Ik vertrouw op de waarheid,
maar wat is die waard.
Wanneer de lijnen in het
niets verdwijnen niet langer
met de waarheid kunnen worden
verklaard.
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Vrijdag, januari 20, 2017 11:55 |
| we volgens onze waarheid maar weten niet of het De Waarheid is | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 19, 2017 15:08 |
| We zouden op de waarheid moeten kunnen vertrouwen, maar je ziet het goed Willem, wat is die nog waard vandaag de dag. Zonnige groet en fijne middag. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 19, 2017 12:43 |
| als wij zelf die norm maar blijven hanteren. h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||