Als een vogel gevlogen
In een flits was het voorbij
Je zag de tranen in ieders ogen
Toen men het hard op zei
Woorden werden daden
De daden raakten het hart
Niet wetend wat te zeggen
Want het klonk onroerend
En vooral verward
Het was een lang dwaalspoor
Men luisterde half
Het kwam niet duidelijk binnen
Gewoon even buiten zinnen
Stil zwijgende ogen die in het rond keken
Weinig zeggend maar de onrust was goed te lezen
Was het een zware angst?
Of wou men de realiteit niet weten?
Woorden zo verhard
Maar diep van binnen een schreeuw om hulp
Hoe een bloedend hart te stelpen?
Hoe maakte je de juiste keus?
Wat was goed en wat was fout?
Al die vragen
Wie of wat kon of kan het antwoord geven
Zwijgende starende ogen
Vol verdriet en pijn
Wanneer ging het over?
En zou alles weer makkelijker zijn?