Schaduwen
Schaduw
… neem mij dan bij de hand
en laat me gaan
naar daar waar de dagen
enkel nog eeuwigheid zijn
laat me dan gaan
en vergeet de mist
waarin mijn strijd met pijn
verdwijnen zal
laat me maar gaan
als de nacht overgaat
in hemels licht op de dag
dat alleen God in mij bestaat
daar waar wij weer samen mogen gaan
aan een nieuw begin
onze schaduwen blijvend herinnering
*
Anneke
… neem mij dan bij de hand
en laat me gaan
naar daar waar de dagen
enkel nog eeuwigheid zijn
laat me dan gaan
en vergeet de mist
waarin mijn strijd met pijn
verdwijnen zal
laat me maar gaan
als de nacht overgaat
in hemels licht op de dag
dat alleen God in mij bestaat
daar waar wij weer samen mogen gaan
aan een nieuw begin
onze schaduwen blijvend herinnering
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, januari 20, 2017 21:29 |
| Diepgaand is dit gedicht lieve Anneke. Het raakt en ontroert. Het grote gemis dat eruit spreekt, heimwee naar hereniging.In die eeuwigheid. Ik wens je kracht en licht aangaande deze gevoelens. Liefs van mij | |
| kimmytje: | Vrijdag, januari 20, 2017 19:43 |
| Wat een eenzaam en rakend schrijven Anneke, Jouw verhaal raakt en ontroerd me diep. Ik wens je de kracht en moed toe om deze emoties te kunnen plaatsen. Liefs Kimmy |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 20, 2017 16:26 |
| Lieve mensen ik dank jullie hartelijk voor deze warme reacties, ze doen me goed. Lieve groet. Anneke |
|
| Willem B. Tijssen: | Vrijdag, januari 20, 2017 16:05 |
| Schitterende troostende verwoording van een persoonlijk gevoel met betrekking tot de voor iedereen onvermijdelijke dood | |
| Mr. Plokky: | Vrijdag, januari 20, 2017 14:29 |
| Mooi verwoord verlangen. | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, januari 20, 2017 11:42 |
| je weet je verlangen rakend uit te drukken Anneke... het is een schrale troost te weten dat wij elk als individu onszelf willen ervaren als mens op deze aarde en als zodanig een missie hebben apart van de ander ook al voelt het anders en is dat in het vergeetboek geraakt...dus houden we het nog maar even vol totdat het onze tijd is... lieve groetjes en sterkte Anneke wr |
|
| teun hoek: | Vrijdag, januari 20, 2017 11:37 |
| wat een verlangen naar Wim.... sterkte. h gr. teun |
|
| Aquarel: | Vrijdag, januari 20, 2017 11:34 |
| Verlangend naar dat hemelse samenzijn. Het raakt me. Eenzaam zijn velen in dit leven, zeker diegenen die een geliefde moeten missen. Toch geloof ik dat we hier zijn voor een reden. Met de troostende gedachte dat het hiernamaals ons op ieders eigen tijd in goddelijke liefde en licht samen zal brengen. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||