Verder proberen te komen...
Het enigste wat ik kan is erover denken en dromen,
constant ben ik ijsberend rondjes aan het lopen,
maar zo ga ik ook nix bereiken, zal ik nergens komen...
Rare gedachtes die mijn hersenen krenken,
kan gewoon totaal niet meer nuchter over alles denken...
Elke keer weer bijna, nét niet, alweer opnieuw met alles beginnen, kom weer ergens opnieuw als groentje de deur binnen, hopend hier dan maar iets van een antwoord te vinden..
Er is me vanalles, door iedereen aangeboden,
zie 't als een wedstrijd tussen de blauwe en de rode,
die moet worden beslist door een onverklaarbare kracht, de oppergoden..
Geen één keer op het echte doel te hebben geschoten,
toch had de scheids alweer op zijn fluitje gefloten..
DAMN, weer net niet.. Ach.. Fuck-it, stop maar, zal dit ook wel verkloten.!?
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, januari 26, 2017 21:37 |
| Dat is balen maar op een keer lukt het je wel! De aanhouder wint! Gts, Clarice | |
| Aquarel: | Donderdag, januari 26, 2017 10:45 |
| Misschien, maar door te blijven zoeken naar jouw doel zul je het eens kunnen bereiken. Ik heb het ook zo vaak verkloot, mijn geluk, maar ik leer ervan en geef niet op. Nu ik geluk heb gevonden, weet ik dat het bestaat, en de zoektocht waard is. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stefan Kleintje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||