still alice - ik heb gevoeld
als woorden wegblijven
verborgen in het vergetene
de toekomst niet eens heden
het verleden ongrijpbaar dicht
het besef en dan weer weg
tot taal niet eens meer rest
in gesproken klanken
wie je bent niet weg
heel verbogen
diep in jezelf levend-
©201710106
(nav de film ‘still alice’)
verborgen in het vergetene
de toekomst niet eens heden
het verleden ongrijpbaar dicht
het besef en dan weer weg
tot taal niet eens meer rest
in gesproken klanken
wie je bent niet weg
heel verbogen
diep in jezelf levend-
©201710106
(nav de film ‘still alice’)
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, januari 27, 2017 13:08 |
| Mooi heel mooi geschreven Nayeli. De film zag ik ook en had een grote impact. Met jouw mooie maar droeve woorden doe je recht aan de film "Still Alice" en het moeilijke thema.Liefs | |
| Nayeli: | Vrijdag, januari 27, 2017 12:50 |
| de film kwam beangstigend dichtbij - heel mooi in zijn thema wel - | |
| kimmytje: | Donderdag, januari 26, 2017 21:45 |
| Mooi neergezet hoe een film met alzheimer als thema deze impact heeft op jou als persoon.. Mensen worden anders naar de buitenwereld toe maar blijven toch nog steeds zichzelf vanbinnen, met alle angsten en dergelijke. Sterk gebracht Liefs Kimmy |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 26, 2017 12:25 |
| niet gezien. mooie strekking. th |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 26, 2017 11:17 |
| Gevoelig mooi gedicht Nayeli. Zonnige groet. Anneke |
|
| Aquarel: | Donderdag, januari 26, 2017 10:56 |
| Ik ken de film niet, maar het gedicht vind ik erg mooi. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nayeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||