Voetstappen
Voetstappen
Het leven van een mens
met de rugzak die hij draagt
is als een voetstap in het natte zand
aan een strand waar eb
de indruk van jouw zijn laat zijn
traag komt vloed op gang
en vaagt het weg neemt alles mee
naar eindeloze zeeën zonder stranden
waar de zon opkomt
in mijn geopende handen
aan die gespiegelde blauwe kust
heb ik in gedachten jouw zijn gekust
en zet opnieuw mijn voetstappen
in het zand
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| kelo ami: | Zaterdag, januari 28, 2017 09:46 |
| Ontroerend mooi ! | |
| september: | Vrijdag, januari 27, 2017 20:33 |
| Een ontroerend mooi gedicht lieve Anneke. Van een liefdevol heimwee..de zee en stappen in het zand.Mooi.Ik heb enkele keren herlezen.Liefs | |
| Avr: | Vrijdag, januari 27, 2017 19:33 |
| Een droef mooi schrijven, Anneke! Sterkte! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, januari 27, 2017 19:29 |
| ja....anneke zo ontroerend mooi |
|
| Willem B. Tijssen: | Vrijdag, januari 27, 2017 18:48 |
| Ontroerende persoonlijke ontboezeming, die blijvend is zolang we er zelf getuige van mogen zijn. |
|
| Clarice: | Vrijdag, januari 27, 2017 18:47 |
| Heel mooi, Anneke, stap ze maar.. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Vrijdag, januari 27, 2017 12:47 |
| een diep geworteld verlangen naar terug. h gr. Anneke. teun |
|
| Aquarel: | Vrijdag, januari 27, 2017 12:20 |
| Ontroerend mooi. Kwetsbaar en krachtig tegelijk. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||