Het paste
Een tijd dat we samen pasten in die fauteuil
en nog ruimte hadden voor elkaar, gedichten
voorlazen en soms zongen op de muziek
van Bach, meester van gebroken tonen
zo prachtig openstonden voor ons onderweg
en nog ruimte hadden voor elkaar, gedichten
voorlazen en soms zongen op de muziek
van Bach, meester van gebroken tonen
zo prachtig openstonden voor ons onderweg
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, januari 29, 2017 13:38 |
| een tijd om naar terug te verlangen begrijp ik. h gr. th |
|
| Aquarel: | Zondag, januari 29, 2017 10:25 |
| Het leest zo fijn, in een heerlijke sfeer van samen geborgen. Ik kan me voorstellen dat je terug verlangt. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, januari 29, 2017 09:43 |
| prachtig fijne zondag! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||