Ijskristallen

Langzaam smelten de bevroren stroompjes weer tot water
Gedaan is het breken van het ijs en het bewonderen van haar kristallen
Hard bevroren paden veranderen weer in glibberige moddersporen

Ik weet nooit wanneer we elkaar weer zien, morgen, overmorgen of later
Je gaf mij je hand zodat ik niet zou vallen
Liet mij het geluid van de zwarte specht horen

Elk moment met jou is zo prachtig mooi, vol van liefde en leven
Ik koester elke seconde die ik met je deel in mijn hart
En hoop dat ik jou hetzelfde kan geven

Geschreven door

WitteFee

Reacties op dit gedicht

WitteFee vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

WitteFee:	Woensdag, februari 01, 2017 00:18
Dank jullie wel!

Connection:	Maandag, januari 30, 2017 01:33
Meegenomen in Jouw wereld, mooi bedicht en graag gelezen Groeten, Roger

Aquarel:	Maandag, januari 30, 2017 00:16
Heel mooi. Liefs, Aquarel

Janny Scheybeler de Jonge:	Zondag, januari 29, 2017 22:52
graag gelezen mooi

Over dit gedicht

Auteur: WitteFee
Gecontroleerd door: michris
Gepubliceerd op: 29 januari 2017
Thema's: [Liefde] [Winter]