Vlieguren
blijf nog even, we hebben
onze tijd niet verzadigd
doorleef nog even, aan
kalenderscheuren voorbij
buiten het zicht van
de haven, struinend
door het kathedrale bos
dunner dan gisteren
altijd helder als
ontluikend avondlicht
binnen vaste kaders
vanwege vluchtgevaar
raam of gangpad, een
warme doek in 't gezicht
onze tijd niet verzadigd
doorleef nog even, aan
kalenderscheuren voorbij
buiten het zicht van
de haven, struinend
door het kathedrale bos
dunner dan gisteren
altijd helder als
ontluikend avondlicht
binnen vaste kaders
vanwege vluchtgevaar
raam of gangpad, een
warme doek in 't gezicht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||