Streven.
Streven.
Je leeft je
dagelijkse uren
je luistert, leest ,kijkt om je heen
ervaart het mooie
als ook de keuzen
en dan sta je toch weer alleen….
….met heel je hebben
en je houwen
dat wat zo mooi lijkt blijft ver weg
je wilt het wel
het trekt je aan ook
doch valt buiten je overleg.
Toch blijft dit streven
je beroeren
steeds weer opnieuw lokt het je aan
je herkent het mooie
van die inhoud
‘t belang om op die weg te gaan.
Ik las van een
monnik die 80 jaar werd
voordat hij het gegrepen had
Ik blijf een wortel
die de Bron zoekt
tot ik die rijkdom heb gevat.
th
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, februari 04, 2017 19:45 |
| Aan het streven naar dat ene goede komt nooit een einde en geeft ons het gevoel op de goede weg te zijn. | |
| september: | Zaterdag, februari 04, 2017 17:32 |
| Een pracht is het Teun. Een gedicht ter overdenking De laatste zinnen sluiten het mooie gedicht perfect af en daar is een stilte passend. Liefs |
|
| Avr: | Zaterdag, februari 04, 2017 14:18 |
| Mooi, als een droom, wens, uitkomt! Vooral als dit door eigen inzet/kracht, werkelijkheid word. Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, februari 04, 2017 13:42 |
| tjonge wat mooi verwoord teun hardop gelezen |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 04, 2017 09:45 |
| Blijven streven naar het goede en aspiraties mogen we behouden tot het einde toe. Mooi gedicht om te overdenken. Fijn weekend Teun. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||