Ze was altijd moe en vlug uitgeput
vermagerde zienderogen tot dat
'n ziekenhuisopname zich opdrong
alwaar ze vaststelden na 'n grondige analyse,

dat haar lever en pancreas aangetast
of slechts deels funktioneerden,
de remedie erin bestond heel veel te rusten
stress en onnodige zorgen te vermijden,

daar zat ze nu op non actief
gevangen tussen vier muren thuis
met twee belhamels van knapen aan haar been
in een huis dat 'n halve bouwwerf bleef,

sinds hij met grootse plannen
aan drie, vier dingen tegelijk begon,
muren sloopte, gaten kapte, vloeren uitbrak
elektriciteitsdraden als oerwoudlianen
aan 't plafond te slingeren hing,

niets afwerkte en in de zoveelste opwelling
'n grote hond nam die in 't kleine achtertuintje
eindeloos zat te janken en 't gazon onderscheet,
zich ineens 'n nieuwe auto kocht,

ook al zat er op d'oude nauwelijks sleet
dit om de schijn hoog te houden
dat 't hen voor de wind ging
al had ze d'er totaal geen zicht op,

waar ook dat geld ineens vandaan kwam,
om als 'n grote meneer rond te rijden
overal 't mooie weer uit te maken,
ze wist nooit waar hij zat of uithing,

daar durfde ze allang niet meer naar vragen,
teneinde zijn plotse woedeuitbarstingen,
gebrul, geroep, gestamp,
angstvallig te vermijden,

maar vermoedde dat hij haar wilde straffen,
haar meer en meer als de pest meed,
want van seks noch fatsoenlijk eten
kwam d'er in haar toestand
allang niets meer in huis,

pizza's en diepvriesmaaltijden op 't fornuis,
dagelijks zat ze als versteend
uren te staren naar al wat enigszins
wikkelde en wemelde op de buis,

terwijl ze 't hoofd vol muizenissen
d'er onderlip puur van zenuwen kapotbeet,
haar moeder, laatste reddingsboei in de storm,
om d'er dagelijkse lasten te verlichten,

de opstandige kinderen oppaste,
heen en terug naar school bracht,
keer op keer in de keuken
dagelijks aan de kookpotten stond,

de boel die met haken en ogen
met plakband en koperdraad samenhong
alsnog te redden,
angstig toevertrouwde ..

eigenlijk zie ik
't niet langer zitten !