vergezicht
vergezicht
het voelt vredig in de polder
hoor de koeien in de stal
schapen kauwen dorre sprietjes
meeuwen schreeuwen luid en mal
't gras ziet donker van de spreeuwen
meerkoet trapt druk in de sloot
vliegtuig klieft de hoge wolken
zwanen ogen mooi en groot
laat mijn ogen verre dwalen
over 't uitgestrekte land
de natuur is rustig wachtend
tot de lentelucht hier strandt
op de voorhand fluiten vogels
weten wat er komen gaat
laten zich niet uit het veld slaan
ook al blaast de wind verraad
winter laat nog op de valreep
zijn verslapte spieren werken
daarna kan 't vroege voorjaar
mens- en dierenlijf versterken
5/2/2017
wr
Reacties op dit gedicht
| metske: | Zondag, februari 05, 2017 18:42 |
| een pareltje als je mij vraagt!!prachtig | |
| teun hoek: | Zondag, februari 05, 2017 14:34 |
| wij verlangend, al kijkend met je mee in beleving, naar de tonen van de lente. h gr. th |
|
| Avr: | Zondag, februari 05, 2017 12:27 |
| Met respect, dit heel mooie natuur gedicht gelezen, WR! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Zondag, februari 05, 2017 10:22 |
| Hier op het platte land is dat altijd een fijne beleving. het verlangen naar het voorjaar is groot, heel groot. de winter zal haar laatste stuiptrekkingen toch nog wel laten voelen. Heel mooi dit gedicht WR en ik wens je een fijne zondag. Anneke |
|
| Aquarel: | Zondag, februari 05, 2017 09:57 |
| Ik vind jouw gedicht heerlijk om te lezen. Ik woon zelf in een stad, maar ik zag het voor me. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: wervelende regenboog | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||