een verslaving heerst
je zult het weldra niet meer weten
wat je mij vroeger hebt aangedaan
maar ik zal het nooit vergeten
het orgelpunt van je bestaan
verslaving is een harde drug
het voorwerp lijdt en speelt geen rol
het karakter dwaalt, valt van de brug
je hoofd is leeg en klinkt als hol
wat kan een mens toch stom gaan doen
als de duivel heerst over zijn brein
vecht en strijdt, laat je niet doen
want jouw wilskracht is broodnodig...
voor gelukkig zijn!
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, februari 05, 2017 22:07 |
| Verslaving kent meerdere slachtoffers Ik vind het een mooi moedig schrijven. Over hoe dat is en zo ik het lees de wilskracht die nodig is Om van de impact van verslaving of de ander die er mee in aanraking is gekomen afstand te doen. Liefs |
|
| Aquarel: | Zondag, februari 05, 2017 18:11 |
| Helemaal mee eens, rakend geschreven. Liefs, Aquarel |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, februari 05, 2017 16:59 |
| voor elk voor verslaving is veel wilskracht nodig om die te overwinnen goed verwoord |
|
| teun hoek: | Zondag, februari 05, 2017 14:29 |
| fijn als dat overwonnen is. h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, februari 05, 2017 13:15 |
| Voor sommigen zal daar veel zelfdiscipline voor nodig zijn Metske. Wijze woorden lees ik in dit gedicht. Ik wens je een fijne middag. Anneke |
|
| Willem B. Tijssen: | Zondag, februari 05, 2017 12:45 |
| Mooie verwoording van het afstand kunnen nemen van hetgeen die ander in zijn verslaving u heeft aangedaan. | |
Over dit gedicht
| Auteur: metske |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||