Weg was je
Geef mij een reden,
ook al kenmerkt het een leugen,
om in te geloven,
zodat alle twijfels verdwijnen.
Dat het logisch zou zijn,
om elkaar te vergeten,
te vermijden,
onder omstandigheden als deze.
Om te geloven in de troost,
die er wordt gegeven,
een houvast voor alles,
wat te moeilijk lijkt te zijn.
Om mij vast te klampen,
aan de laatste paar woordjes,
die een betekenis lijken te vormen,
voor personen als wij.
Want het blijft mij verwarren,
waarom ik het blijf denken,
dat je net zo bent als iedereen,
en dat iedereen je zo ziet als je bent
Zien doe ik dagelijks,
het accepteren is een ander,
versmachtend onder momenten,
die nu zijn weg gestoft
onder alles wat is gekomen.
Dat het tikken van de wijzers,
zoveel heeft gedaan,
voor alles wat nu lijkt te leven,
en misschien voor ons,
toch een tikje te veel.
ook al kenmerkt het een leugen,
om in te geloven,
zodat alle twijfels verdwijnen.
Dat het logisch zou zijn,
om elkaar te vergeten,
te vermijden,
onder omstandigheden als deze.
Om te geloven in de troost,
die er wordt gegeven,
een houvast voor alles,
wat te moeilijk lijkt te zijn.
Om mij vast te klampen,
aan de laatste paar woordjes,
die een betekenis lijken te vormen,
voor personen als wij.
Want het blijft mij verwarren,
waarom ik het blijf denken,
dat je net zo bent als iedereen,
en dat iedereen je zo ziet als je bent
Zien doe ik dagelijks,
het accepteren is een ander,
versmachtend onder momenten,
die nu zijn weg gestoft
onder alles wat is gekomen.
Dat het tikken van de wijzers,
zoveel heeft gedaan,
voor alles wat nu lijkt te leven,
en misschien voor ons,
toch een tikje te veel.
Reacties op dit gedicht
