De tijd lonkte
de tijd lonkte
de tijd lonkte
blonk uit
in eeuwigheid
maar in
spiegelen was ik
mezelf steeds kwijt
ben vaak
voorbij de
horizon gegaan
jaar na jaar
nog steeds zag
ik mezelf niet staan
leven kaatste
alles terug wat ik
ooit heb genomen
alleen geven
deed ik sporadisch
in mijn dromen
pas later zag ik
dat ook mijn
sporen waren gewist
ik dacht echt te
bestaan maar heb
mij schromelijk vergist
wil melker
08/02/2017
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, februari 08, 2017 15:43 |
| valt wel mee hoor Wil , de jaren maken wijzer. h. gr. th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 08, 2017 10:28 |
| Zelfs in een droom kan blijkbaar het begeren meer zijn dan het hebben, maar in het echte leven is het nu eenmaal nemen en ook geven. Maar je mag er zijn Wil, je hebt hier je sporen ruimschoots verdiend. Ik wens je een mooie dag. Anneke |
|
| Aquarel: | Woensdag, februari 08, 2017 08:49 |
| Goedemorgen Wil, een mooi droomgedicht. Ik denk hierbij aan een lied met de tekst: I've been to paradise, but I've never been to me... Toch, je beseft niet altijd welke sporen je achter laat. Het kan erop lijken dat ze gewist zijn, maar je bestaan laat ook een afdruk achter in iemand anders zijn of haar hart. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||